dwie godziny później

po przekoszmarzonej nocy i dodatkowo chwilowo podwyższonym stężeniu ibuprofenu w organizmie, nie jest łatwo się obudzić. ale za to jaka miła może być nawet taka przedłużona pobudka. na spacerniaku, siedząc z panem tadeuszem na ławce, rozmawiamy o tym, że nie będzie lata w tym roku przez islandzki wulkan, którego nazwy nikt nie potrafi wymówić, i czemu budynek na przeciwko nas ma takie brzydkie stalowe coś i kto za to zapłacił.
figa w tym czasie przegania w tę i wew tę jakieś cztery razy mniejszego od siebie lolka.

teraz spijam wreszcie pyszną gorącą kawę i zjadam najpyszniejsze ciastko owsiane. może się uda stanąć na nogi.
w końcu dzwony przez otwarty balkon właśnie obwieszczają dwunastą.

ale nie no, szukam pracy, i tak.