gdy zasnąć na trasie nie da się

Podczas jednej z gonitw myśli, przebiegających przez moją głowę, zahaczony i porwany do tanecznego węża został jeden temat. (No i już się poprawiam, wzorowy uczeń, kurwa...)
Temat traktujący o tym, co się robi, żeby nie zasnąć za kierownicą, kiedy jedzie się w długą trasę w co najmniej sztuk dwie. Ja wprawdzie jeszcze przez jakiś czas nie muszę się martwić o własne za kierownicą zaśnięcie, ale wiem za to, jak to jest, kiedy na siedzeniu pilota walczy się ze snem własnym, żeby kierowcy ze snem pomóc też walczyć.
Ostatnio więc praktykowałyśmy różne zajęcia w tym celu z M., wracając z Niemczech. (M. mówi, że budzę w niej pajaca, więc zawsze, kiedy znajdujemy się w układzie kierowca-pasażer, również wydurniamy się do potęgi. Oprócz tego układu, wydurniamy się również na ulicy, w kinie, i w innych rodzajach miejsc.)
Wśród zajęć, mających na celu nie zaśnięcie, znalazły się:
- zabawa w "kto pierwszy przeczyta wszystkie napisy na mijanych tablicach reklamowych",
- która to w późniejszym stadium przerodziła się w zabawę w wyzywanie się nazwami wyczytanymi na mijanych tablicach reklamowych, ("ty jesteś najtaniej", "a ty jesteś wulkanizacja", "a ty jesteś kół" etc. etc.)
- zabawa w głośne bekanie (boszsz, nie powinnam tego pisać, ale i tak chyba nikt z czytających nie ma mnie za stateczną matronę ani też delikatną zwiewną nimfę, co prędzej spaliłaby się ze wstydu. Szczegóły jednakowoż pominę.)
- zabawa w dresiarzy. Jest to sztandarowa zabawa, odbywająca się głównie w samochodzie, chociaż nie tylko. Polega na specyficznym modulowaniu głosu, specyficznym poruszaniu się oraz używaniu bardzo specyficznego żargonu, i specyficznej tematyki. O życiu.
- zabawa w odgadywanie znaków i przepisów, którymi pasażer akurat interesuje się i w dodatku niejednokroć lepszy w tę zabawę jest od kierowcy. Kierowca za to uczy pasażera różnych praktycznych rzeczy, łącznie z pompowaniem kół, za co pasażer jest niezmiernie wdzięczny.
- zabawa w dżi-pi-esa. Mało śmieszna na dłuższą metę.
- zabawa w darcie ryja. Tu już kierowca jest zdesperowany.

I kiedy pasażer przestaje być jakimkolwiek wsparciem i po prostu po zwyczajnemu chamsku zasypia, kierowca musi zająć się wydzwanianiem do wszystkich możliwych znajomych, których ma na szczęście wiele (bo jednak prowadzenie z telefonem przy uchu jest dużo bezpieczniejsze, niż prowadzenie z uchem na zagłówku, albo czołem na klaksonie).

Ale do naśladowania niekoniecznie zachęcam.

(I tak tak, mamy po lat 28, wyższe wykształcenie, kierownicze stanowiska, takie tam....)