fotoperypetii ciąg dalszy

Ów dalszy ciąg fotoperypetii bynajmniej nie wynika z mojego koloru włosów. Ani z jakiejkolwiek mojej cechy. No może trochę łączy się z tą, że nie potrafię, a właściwie nawet się nie staram, przekonać kogoś, że mam rację w temacie, w którym nie czuję się kompetentna. A takim tematem są procesy wywoływania kliszy fotograficznej. A zwłaszcza filmu z Holgi, który okazał się postrachem wszystkich trójmiejskich zakładów fotograficznych, które wywołują tzw. kliszę średnioobrazkową (musiałam użyć tego określenia, żeby zrozumiał mnie pan baaardzo starej daty, w jednym z tych zakładów). Film ów, no name, made in nowhere, nobody knows when (prawie na sto procent expired), ma zasadniczą wadę - czyli nie jest na nim napisane NIC. No i to NIC sieje panikę. Bo pani w super nowoczesnym labie z tego właśnie względu powiedziała, że go nie wywoła (!!), bo nie wiadomo, czy to się nadaje do c-41. A że nie byłam w stanie w żaden sposób tego potwierdzić, wymigała się zręcznie od przyjęcia filmu, (nie wiem, bojąc się, że ją potem pozwę do sądu i zażądam odszkodowania...?) co odpuściłam, bo zaświtało mi, że jednak może gdzieś na opakowaniu od Holgi jest jakaś informacja, że może sprawdzę rzeczywiście, a nuż. Niestety, okazało się, że nie tylko nie jest tam napisane c-41 ani nie widnieje żadna inna kombinacja literowo-liczbowa towarzysząca opisowi filmu, ale również nie jest nawet napisane, czy jest to film kolorowy! A że pan starej daty, patrząc z przerażeniem na film po tym, jak już zrozumiał, co to dziewczę wymachujące tą czarną rolką, chce od niego, orzekł, że jest to film czarno-biały (choć mu nie uwierzyłam początkowo), to pomyślało mi się, że w zasadzie to nawet tego nie mogę być pewna. No a to już różnica jest zasadnicza, i nawet ja o tym wiem...
I cóż, teraz stoję przed widmem tego, że moje pierwsze zdjęcia z Holgi nigdy nie ujrzą światła dziennego... A nie wiem, czy mam jeszcze (w tym wieku...) tyle cierpliwości, żeby poodwiedzać wszystkie zakłady fotograficzne w trójmieście. Bo niestety wszystko zależy od miny pani/pana za ladą na widok wyciągniętej czarnej rolki zaklejonej kawałkiem papierowej taśmy. A tego nawet przez internet się nie da sprawdzić.

Wszystko dziś można zrobić - wydruk na folii, na płótnie (na płótnie "canvas" w dodatku... :0 ), skan z negatywu, odbitki przez internet, "zaawansowaną korekcję tonalną" w samoobsługowej maszynie z dotykowym ekranem, ramkę cyfrową kupić, cuda na kiju. Ale wywołanie kliszy średnioobrazkowej nieznanej proweniencji graniczy z cudem, z tego co widzę. A kiedyś wziął by jeden z drugim i wywołał...

Że użyję cytatu z klasyka, "co za bzdura".